Dozwolone w prawie polskim zawarcie umowy o alimenty w formie aktu notarialnego, bywa w wielu przypadkach znacznie bardziej korzystne niż kierowanie sprawy do sądu. Decydując się na tę formę polubownego rozwiązania kwestii finansowych – obie strony umowy mogą samodzielnie i w miarę szybko ustalić: wysokość alimentów, termin oraz formę ich płatności.

Pozwala to uniknąć formalności, które z racji stanu spoczywałyby na sądzie jako instytucji rozjemczej. Sąd, przed wydaniem wyroku,  byłby zobligowany do zadecydowania  czy alimenty faktycznie się należą oraz do określenia ich wysokości. To z kolei uruchomiłoby dodatkowe  postępowanie dowodowe, którego celem byłoby ustalenie istotnych okoliczności sprawy. Proces sądowy przedłużyłby w czasie procedurę uzyskania alimentów, a ostateczny werdykt mógłby nie usatysfakcjonować zainteresowanych.

Jakie informacje zawiera umowa alimentacyjna? 

Umowa alimentacyjna obejmuje szereg ważnych informacji. Ustala się w niej kwotę należnych środków oraz sposób i termin płatności. Dłużnik poddaje się również dobrowolnie egzekucji co do płatności świadczeń alimentacyjnych. W procesie tym sporządza się akt notarialny dotyczący alimentów.

Umowa alimentacyjna jest sposobem na przyspieszenie procesu ustalania środków, jakie jedna strona będzie musiała płacić drugiej np. w związku z wychowaniem dziecka. W ten sposób można ograniczyć również koszty. Nie ma bowiem potrzeby prowadzenia rozprawy sądowej.

Umowa o alimenty sporządzona u notariusza może zawierać również szereg dodatkowych informacji. Dotyczą one np. chęci późniejszej zmiany ustalonej kwoty – w związku z rosnącymi potrzebami dziecka na kolejnych etapach edukacji. Taki zapis pozwoli na uniknięcie konieczności wstępowania na drogę sądową, gdy w późniejszym czasie dłużnik nie zgodzi się na zwiększenie należnych środków. Warto uwzględnić też informację, kiedy świadczenia mają ustać – zwykle trwa to do momentu, w którym dziecko kończy edukację.

Kiedy warto zawrzeć umowę o alimenty?

Umowa o alimenty jest wskazana zwłaszcza w sytuacji, gdy małżeństwo rozchodzi się w przyjaznej atmosferze. To znacznie lepszy wybór niż ustne ustalenie należnych płatności – wówczas nie ma bowiem potwierdzenia, że do takich ustaleń rzeczywiście doszło, co może powodować problemy w przyszłości. 

Umowę o dobrowolne alimenty można zawrzeć w sytuacji, gdy:

• dłużnik chce dobrowolnie płacić środki na dziecko lub innego uprawnionego,
• rodzice są w stanie porozumieć się co do wysokości alimentów bez konieczności wstępowania na drogę sądową.

Umowa alimentacyjna stanowi podstawę do rozwiązywania wszelkich ewentualnych sporów dotyczących tych środków. 

Zarówno wyrok sądowy jaki i umowa o alimenty w formie aktu notarialnego, mogą być tytułami egzekucyjnymi, które po zaopatrzeniu przez sąd w klauzulę wykonalności, będą tytułami wykonawczymi umożliwiającymi wszczęcie egzekucji komorniczej. Aby  akt notarialny mógł spełniać warunki tytułu egzekucyjnego, musi zawierać oświadczenie dłużnika o dobrowolnym poddaniu się egzekucji (zgodnie z artykułem 777 Kodeksu postępowania cywilnego).

Co zrobić, by notarialna umowa alimentacyjna była ważna?

Notarialna umowa alimentacyjna musi zostać podpisana u notariusza. Jeśli w późniejszym czasie strona zobowiązana do płacenia konkretnej sumy nie będzie tego robić, umowę składa się w sądzie rejonowym z wnioskiem o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności. Alimenty są wówczas egzekwowane przez komornika.

O to, by dokument zawierał wszystkie wymagane informacje i podpisy, dba notariusz w Tczewie. Specjalista poświadcza poprawność umowy swoimi uprawnieniami.

Ile kosztuje ustanowienie dobrowolnych alimentów na dziecko?

Koszt ustanowienia dobrowolnych alimentów na dziecko różni się w zależności od kilku czynników. Wpływa na niego wysokość uzgodnionych świadczeń alimentacyjnych, a także okresu, przez który ma obowiązywać porozumienie. Maksymalne wynagrodzenie notariusza jest jednak regulowane przez prawo – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej z dnia 28 czerwca 2004 roku.

Akt notarialny, w którym dłużnik dobrowolnie poddał się egzekucji, ma wartość wyroku wydanego przez sąd. W sytuacji, gdy dłużnik dobrowolnie nie wypełnia swojego zobowiązania, wierzyciel może złożyć to oświadczenie w sądzie z prośbą o nadanie mu klauzuli wykonalności. Sąd powinien rozpoznać wniosek w ciągu trzech dni od daty jego złożenia. Po zaopatrzeniu w klauzulę wykonalności, wierzyciel może udać się do komornika w celu egzekucji zobowiązania. Wspomniany przepis nie ustanawia hierarchii tytułów egzekucyjnych, w związku z czym należy przyjąć, że zarówno wyrok sądowy jak i akt notarialny; zaopatrzone uprzednio przez sąd w klauzulę wykonalności – stanowią równorzędne tytuły wykonawcze, które stanowią podstawę do wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Sprawdź również nasz artykuł o konsekwencjach niepłacenia alimentów.