Notarialne poświadczenie zgodności z oryginałem
Formalności towarzyszą nam przez całe życie, od metryki urodzin aż po akt zgonu – nasze życie jest udokumentowane. Nic zatem dziwnego, że z warunkiem przedłożenia wymaganych prawem dokumentów spotkamy się niemal na każdym kroku. Dlatego też jedną z najczęstszych, obok sporządzania aktów notarialnych, czynnością dokonywaną przez notariusza jest stwierdzenie zgodności odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym pierwowzorem dokumentu.
Nadanie odpisowi poświadczonemu przez notariusza mocy prawnej oryginału umożliwia posługiwanie się dokumentem (bądź dokumentami – bo odpisów może być więcej) równocześnie w wielu miejscach. Dla przykładu: odpisy świadectw dojrzałości umożliwią złożenie dokumentów na kilka kierunków studiów jednocześnie, odpisy dokumentów podmiotów gospodarczych (choćby wyciąg z KRS albo zaświadczenie o niezaleganiu ze zobowiązaniami wobec ZUS czy US) ułatwią udział w przetargu, odpisy orzeczeń sądowych w sprawie nabycia spadku będą konieczne w dalszych postępowaniach spadkowych, bądź działowych itd. Dlatego warto, dysponując oryginałem dokumentu, zawczasu zadbać o wykonanie jego notarialnego duplikatu. Oszczędzi nam to czasu i zachodu związanych z uzyskaniem dokumentu pierwotnego w rozmaitych urzędach i instytucjach.
W praktyce notarialnej procedura uzyskania poświadczonego odpisu czy kopii jest mało skomplikowana i stosunkowo niedroga. W kancelarii notarialnej wykonana zostaje kserokopia oryginału dokumentu, następnie notariusz umieszcza na niej odpowiednią wzmiankę stwierdzającą zgodność z oryginałem i składa podpis oraz pieczęć. Jeżeli oryginalny dokument zawiera cechy szczególne takie jak: dopiski, poprawki, uszkodzenia, znaki wodne, suche pieczęcie – notariusz stwierdza to w tzw. klauzuli poświadczeniowej.
W przypadku poświadczenia zgodności z oryginałem odpisu notariusz potwierdza, że odpis odzwierciedla całą treść oryginału. Natomiast w przypadku poświadczenia zgodności
z oryginałem wyciągu notariusz stwierdza, że wyciąg uwzględnia elementy treści dokumentu źródłowego.
O zakresie czynności notarialnych
Spectrum czynności notarialnych jest o wiele szersze, niż powszechnie przyjęło się pojmować i nie ogranicza się tylko do sporządzania aktów notarialnych. W poniższym artykule nakreślimy zarys praktyk notarialnych, by w formie ,,pigułki wiedzy’’ przybliżyć Państwu profil działalności kancelarii notarialnej.
O korzyściach płynących ze współpracy z notariuszem – część I
BLOG Od dziecka, na drodze własnych i cudzych doświadczeń uczymy się, że każde nasze działanie przynosi konsekwencje w postaci swoich skutków. Akcja przeradza się w reakcję, jak w przypadku sporządzenia przez Bolesława Krzywoustego testamentu,...
O początkach instytucji notariatu w wielkim skrócie
Zalążków instytucji notarialnych należy doszukiwać się w zamierzchłych czasach starożytności, kiedy to krystalizujące się prawo rzymskie, będąc pod niebagatelnym wpływem prawodawstwa państw hellenistycznych, ewoluowało do postaci skodyfikowanej. Siłą rzeczy pociągało to za sobą rozbudowę aparatu biurokratycznego, w którym coraz silniejszą pozycję zajmują wyspecjalizowani i posiadający koncesję władz – tabelliones – urzędnicy sporządzający dokumenty stwierdzające dokonanie czynności prawnej, testamenty, podania, skargi i odwołania od decyzji organów administracji.
O wizycie ,,Statystycznego Polaka’’ w kancelarii notarialnej
W tej materii dane są bezwzględne i przerażające równocześnie. Otóż: tzw. ,,przeciętny Polak’’ odwiedza kancelarię notarialną raz w życiu. Niby każdy ma świadomość posiadania konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a o ,,świętym prawie własności’’ głośno bywa przy okazji afer reprywatyzacyjnych, statystyki – ani drgną!
O taksie notarialnej – mity i fakty
O niebotycznych wynagrodzeniach pobieranych przez notariuszy krążą legendy. Trudno dociec, kto jest ich autorem, skoro, jak wykazano w poprzednim artykule, ,,Statystyczny Polak’’ bywa gościem nader rzadko spotykanym w kancelarii notarialnej. Niemniej; mit istnieje i pora się z nim rozprawić za pomocą faktów, czyli bezwzględnie.
